Leki można dostarczać do organizmu w „nanoklatkach” zbudowanych z fragmentów DNA – taką technologię przyszłości opracowali badacze z kanadyjskiego uniwersytetu McGill.
Jak na swojej stronie internetowej poinformował montrealski McGill University, w eksperymentach użyto krótkich włókien DNA oraz molekuł lipidowych, które posłużyły jako swoisty klej do tworzenia biologicznych „klatek” w nanoskali, a więc o wielkości atomów i cząsteczek. Nanometr to jedna milionowa część milimetra.
Zdaniem naukowców z McGill, możliwość tworzenia takich struktur przyniesie nowe sposoby dostarczania leków do organizmu. Można bowiem tak konstruować „nanoklatki”, by otwierały się one tylko w obecności określonych sekwencji kwasów nukleinowych, a więc tych struktur, które przechowują informację genetyczną (jak DNA). Naukowcy uważają, że można więc będzie zaprojektować klatki z włókien DNA, które uwolnią lecznicze substancję w obecności np. komórek rakowych. Taka konstrukcja metody dostarczania leków ma według nich wiele zalet – kształt „nanoklatki” może być precyzyjnie opracowany, a sama klatka jest biodegradowalna.
Montrealscy badacze w swoich wcześniejszych próbach już udowodnili, że biologiczne nanoklatki można zamykać i otwierać - do tych eksperymentów użyto cząsteczek złota jako ładunku dostarczanego w opakowaniu z DNA.
Profesor Hanadi Sleiman i grupa naukowców z McGill prowadzą obecnie próby wykorzystania technologii nanoklatek z DNA w leczeniu białaczki i raka prostaty.
Artykuł opisujący badania grupy profesor Sleiman ukazał się właśnie w „Nature Chemistry”.
Pomysł stworzenia „lekarza, którego można połknąć” liczy sobie już 54 lata. Pojawił się w słynnym wykładzie fizyka Richarda Feynmana, zatytułowanym „There is Plenty of Room at the Bottom” (tam na dole jest jeszcze mnóstwo miejsca). Feynman rozważał w tym wykładzie, który uważa się za zapowiedź nanotechnologii, możliwości manipulowania materią na poziomie atomów. Zakładał też, że istnieje możliwość tworzenia maszyn w nanoskali, złożonych z takich atomów, jakie potrzebne w danym przypadku. Feynman opowiedział w tym wykładzie m.in. o pomyśle swojego przyjaciela Alberta Hibbsa na temat chirurgicznych nanorobotów: „wprowadzasz mechanicznego chirurga do naczynia krwionośnego, a ten podąża do serca i tam się \'rozgląda\'(...) Znajduje, która zastawka jest wadliwa, wyciąga miniaturowy skalpel i ją operuje. Innego rodzaju miniaturowe maszyny mogłyby być na stałe wprowadzane do organizmu, by wspomagać niewłaściwie funkcjonujące organy”. (PAP)
lach/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
