Odkryte pozostałości składają się z dużych dębowych pali o średnicy 40-60 cm, ustawionych w rzędzie pionowo lub lekko skośnie w odległości około 1,5 m od siebie. Jeden ze słupów, prawdopodobnie okorowany, nosi wyraźne ślady obróbki w dolnej części, drugo był pierwotnie nieokorowany. Pozostałe dwa słupy są gorzej zachowane. Na nietypowe znaleziska natrafiono podczas nadzorów archeologicznych nad pracami ziemnymi, prowadzonymi w związku z wymianą sieci wodociągowej i kanalizacyjnej przy ulicy Długosza, przy wschodniej skarpie Wzgórza Miejskiego.

Zdaniem archeologów, odkryte słupy są prawdopodobnie pozostałością wału, składającego się z podwójnej linii pionowych drewnianych pali, podtrzymujących ściany z dranic. Przestrzeń pomiędzy rzędami słupów wypełniona była ziemią.

Na podstawie obserwacji wykopów na ulicy Długosza z lat 80. XX wieku, gdzie natrafiono na podobne pozostałości, cofnięte jednak około 2-3 metry w głąb Wzgórza Miejskiego, naukowcy przypuszczają, że rząd odkrytych obecnie pali stanowił zewnętrzną część wału.

"Najprawdopodobniej odkryte relikty, podobne do znanych z dawniejszych odkryć przypadkowych i badań wykopaliskowych na ulicach Zamkowej, Żydowskiej i Długosza, stanowią pozostałość najstarszych, jeszcze drewniano-ziemnych umocnień miejskich Sandomierza, powstałych po lokacji miasta w 1286 roku" - wyjaśnia Monika Bajka.

Podobne pale odkryto w Sandomierzu w 2001 roku na zachodniej skarpie Wzgórza Miejskiego. Ich wiek określono z pomocą metody dendrochronologicznej (polega na mierzeniu rocznego przyrostu słojów) na około 1320 r. - wtedy zostały ścięte. Odnalezione w tym roku zabytki zostaną poddane podobnej analizie, która będzie możliwa ze względu na ich dobry stan zachowania.

Umocnienia zniszczono podczas najazdu litewskiego w 1349 roku i nigdy ich nie odbudowano. Kilkanaście lat później, z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego, rozpoczęto budowę ceglano-kamiennych miejskich murów, usytuowanych na zewnątrz linii starszych umocnień drewniano-ziemnych.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ agt/bsz