Dwie duże planetoidy w opozycji

Planetoida (3) Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga w dniu 1 września 1804 roku w Lilienthal. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z mitologii rzymskiej - Junony. Po Ceres i Pallas była trzecim znanym ciałem z pasa planetoid rozciągającego się między orbitami Marsa i Jowisza.

Juno jest dość sporym obiektem - ma nieregularny kształt o rozmiarach290×240×190 km. Albedo planetoidy wynosi 0,24, a maksymalna jasność jaką może ona osiągać na naszym niebie to 7,7 mag.

Najbliższa opozycja Juno wypada 9 sierpnia i stwarza dobre warunki do jej obserwacji. Choć nie będzie to wyjątkowo bliska opozycja, przez co maksymalny blask planetoidy wyniesie 9,0 magnitudo, bez problemów dojrzymy ją przez lornetki o obiektywach 50-60 mm lub małe lunety.

Maksymalny blask planetoidy dość ładnie pokrywa się z nowiem Księżyca, co stworzy dobre warunki do obserwacji. Planetoidy najlepiej wypatrywać około północy. Będzie ona się wtedy wznosić na wysokości około 30 stopni nad południowym horyzontem i przez cały sierpień będzie się powoli przemieszczać na tle gwiazd konstelacji Wodnika, blisko granicy z gwiazdozbiorem Koziorożca.

Druga sierpniowa planetoida to (7) Iris. Została ona odkryta przez Johna Russella Hinda 13 sierpnia 1847 roku w Londynie. Iris jest niewiele mniejsza od Juno, bo jej rozmiary ocenia się na225×190×190 km. Albedo Iris wynosi 0,28.

Większe albedo i inaczej usytuowana orbita niż w przypadku Juno powodują, że tegoroczna opozycja Iris (wypadająca dokładnie 19sierpnia) owocuje całkiem dużą maksymalną jasnością ciała wynoszącą aż 7,9 magnitudo. W tym przypadku do obserwacji wystarczy nawet mała lornetka o obiektywie o średnicy 30-40 mm.

Na obserwacje Iris także warto wyjść w okolicach północy. Planetoidę odnajdziemy wtedy w tym samym rejonie nieba co Juno - także w konstelacji Wodnika. Świetnym drogowskazem do niej będzie Sadalsuud (Beta Wodnika) czyli najjaśniejsza gwiazda tej konstelacji mająca blask 2,9 magnitudo i doskonale widoczna gołym okiem. W okolicach połowy sierpnia Iris będzie przebywać na sferze około 1 stopnia od niej. Oznacza to, że jeśli nakierujemy lornetkę na Sadalsuud, w polu widzenia znajdzie się też Iris.

Warto nadmienić, że z obserwacjami Iris nie warto czekać do 19 sierpnia.

Pełnia Księżyca wypada 21 sierpnia i w okolicach tej daty jasny Księżyc będzie świecił blisko Iris skutecznie utrudniając obserwacje. Znacznie lepiej wypatrywać Iris około 10-16 sierpnia. Jej blask będzie wtedy niewiele mniejszy, a Srebrny Glob nie powinien jeszcze przeszkadzać swoim silnym światłem.

 PAP - Nauka w Polsce 

aol/ krf/